Plastic Free – czy na pewno?

UniPack  jako odpowiedziany dystrybutor opakowań jednorazowych dla gastronomii, bezustannie poszukuje na rynku innowacyjnych rozwiązań zgodnych z bieżącymi potrzebami rynkowymi.  

Na przestrzeni ostatnich miesięcy pojawiły się liczne deklaracje produktów „wolnych od plastiku” komunikowane w niektórych przypadkach przez oznaczenia „plastic free”. Rozwiązania te oparte są na tzw. wodnych powłokach dyspersyjnych. Ustalenia jednego z naszych głównych dostawców sugerują, że większość powłok dyspersyjnych dostępnych na rynku zazwyczaj składa się w 60–80% ze spoiw polimerowych, zazwyczaj na bazie akrylu lub poliolefinów.

W takich sytuacjach, w szczególności w przypadku kubków papierowych do gorących i zimnych napojów, badanie na obecność plastiku często podważa deklarowaną nieobecność plastiku. W związku z tym zalecamy aby firmy korzystające z takich rozwiązań sprawdzały badania na podstawie, których wystawiane są deklaracje Plastic Free.

Raporty techniczne

By określić skład powłoki, materiał można poddać analizie za pomocą spektroskopii w podczerwieni z transformacją Fouriera (FTIR) w celu uzyskania widma absorpcji powłoki w podczerwieni. Widmo to porównywane jest następnie z biblioteką widm FTIR w celu określenia materiału. Wynik dopasowania >900 wskazuje na istotne podobieństwo do materiału z biblioteki i dlatego jest stosowany jako próg pozytywny dla dopasowania materiału testowego.

Badanie przeprowadzone na próbkach kubków z powłokami dyspersyjnymi, dzięki którym kubki są „wolne od plastiku” i/lub stosują oznaczenie „wolne od plastiku” jako metodę komunikacji, wykazują zawartość modyfikowanych polimerów zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie w sprawie tworzyw sztucznych jednorazowego użytku. 

Deklaracje odnośnie braku plastiku, jeżeli nie są uzasadnione i nie znajdują poparcia w danych naukowych, stoją w sprzeczności z odpowiedzialnością w reklamowaniu deklaracji dotyczących ekologii.

Stanowisko Komisji Europejskiej

Podczas gdy w niektórych zastosowaniach i obszarach powłoki z dyspersji wodnej stanowią alternatywę dla powłok z PE lub PLA, zdaniem Komisji Europejskiej powłoka produktu zawiera tworzywo sztuczne i dlatego podlega definicjom SUP. 

W swojej reakcji zawartej w Skróconym protokole z posiedzenia Komitetu ds. Adaptacji Technicznej  Odpadów (Dyrektywa w sprawie tworzyw sztucznych jednorazowego użytku) z dnia 7 września 2022r. „jedno państwo członkowskie poprosiło o wyjaśnienie kwestii, czy dyspersja polimerów na bazie wody wchodzi w zakres Dyrektywy w sprawie zmniejszenia wpływu niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko (SUP). Komisja odpowiedziała, że dyspersje polimerów na bazie wody są uważane za tworzywa sztuczne zgodnie z definicją zawartą w Dyrektywie SUP”.

Następnie wyjaśnia swoje uzasadnienie, że „jeżeli polimer stosowany w wodnej, nieprzezroczystej barierze dyspersyjnej na bazie wody kwalifikuje się jako „tworzywo sztuczne” zgodnie z art. 3 ust. 1, wówczas jednorazowe opakowanie tekturowe zawierające ten polimer należy określić jako „wyrób jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych” w rozumieniu art. 3 ust. 2 Dyrektywy SUP, co ma swoje konsekwencje w konieczności właściwego oznakowania produktów  plastikowy jednorazowego użytku wymieniony w części D załącznika dyrektywy SUP.