Przygotowując ważną uroczystość rodzinną, najczęściej skupiamy się na tym, by przygotować odpowiednie menu, zadowalające każdego z zaproszonych gości. Warto jednak zadbać także o element zaskoczenia, składając umieszczone na stole serwetki w kreatywny sposób. Pojawia się jednak zasadnicze pytanie – jak złożyć serwetki, jeśli nigdy wcześniej tego nie robiliśmy? Podpowiadamy, przedstawiając najpopularniejsze sposoby składania serwetek oraz rodzaje tych elementów dekoracyjnych.
Stosowanie serwetek to zwyczaj, który jest stosunkowo młody. Dopiero w XV wieku stół zaczęto przykrywać obrusem, który wówczas stanowił tę samą funkcję, co dzisiejsze serwetki: służył do wycierania rąk i ust po posiłku. Serwetki, jakie znamy obecnie, pojawiły się na przełomie XVII i XVIII wieku – wówczas nie znano sztućców, używano więc serwetek do wycierania tłustych dłoni. W kolejnych wiekach służyły przede wszystkim do ochrony odzieży przed poplamieniem, natomiast książki kucharskie z XIX i początku XX wieku posiadały, oprócz przepisów, także rozdziały poświęcone sztuce składania lnianych i płóciennych serwetek.
Jednym z najprostszych sposobów, jak złożyć serwetki, jest wachlarz z serwetek. Należy wziąć jedną z nich do ręki i złożyć na pół w taki sposób, by strona otwarta serwetki znalazła się na wierzchu. Kolejnym krokiem jest zagięcie dolnych narożników w harmonijkę, dochodząc aż do środka serwetki, a następnie złożenie tak powstałego trójkąta wzdłuż środkowej linii, harmonijką na zewnątrz. Dwa swobodne końce serwetki należy złożyć ku wierzchołkowi w taki sposób, żeby fałdy znalazły się wewnątrz złożenia. Ostatni krok polega na zaciśnięciu brzegów oraz rozłożeniu końców serwetki i postawieniu jej w pozycji stojącej – można to uczynić bezpośrednio na talerzu, lub na stole, obok niego.
Wiele osób decyduje się na wykonanie róży z serwetek. W takim przypadku rozłożoną serwetkę należy złożyć na trzy części, zaczynając od dolnej krawędzi, a następnie zagiąć dwa wewnętrzne brzegi powstałego prostokąta w kierunku środka serwetki. Kolejny krok polega na złożeniu górnych narożników po przekątnej, w kierunku środka serwetki i odwróceniu jej na drugą stronę, kierując wierzchołek trójkąta na dół. Teraz pozostaje nam wywinąć górne narożniki w taki sposób, by powstał stożek. Jeden z końców serwetki należ wsunąć za złożenie jej przeciwległego brzegu. Pozostaje nam jedynie odwrócić serwetkę i delikatnie rozchylić jej brzegi, a w efekcie powstanie dekoracyjna róża.
Na wiele okazji doskonałym projektem może być złożenie serwetki w kształt serca. Aby to uczynić, należ złożyć serwetę po skosie na pół, a następnie ustawić trójkąt wierzchołkiem do góry. Dwa boczne kąty należy złożyć do wierzchołka, tworząc kształt diamentu. Widoczne u góry złożone wierzchołki należy zagiąć do środka, by zacząć formować kształt serca, a następnie odwrócić serwetkę na drugą stronę i obrócić o 180 stopni (umieszczając „cieńszy” wierzchołek na dole). Kolejnym krokiem jest zagięcie tego wierzchołka niemal do samej góry, zostawiając około 1 cm marginesu od górnego wierzchołka. Następnie prawy i lewy róg serwetki należy lekko zawinąć do wewnątrz, po czym odwrócić serwetkę na drugą stronę. W efekcie uzyskamy kształt serca.
Współcześnie wyróżnia się w zasadzie trzy rodzaje serwetek, biorąc pod uwagę materiał, z którego są wykonane. Wybierając serwetki do składania, warto zwrócić uwagę, czym wyróżniają się poszczególne ich rodzaje oraz jak złożyć serwetki wykonane z danego materiału. Najpopularniejsze serwetki papierowe cechują się jednorazowością oraz niskim kosztem. Oferują też różnorodne kolory i wzory, a równocześnie łatwo się je składa. Najczęściej stosuje się serwetki o wymiarach 23×23 cm lub 38×38 centymetrów.
Drugi rodzaj to serwetki flizelinowe, o wiele bardziej eleganckie, niż papierowe. Stosuje się je zazwyczaj podczas ważniejszych uroczystości i przyjęć. Dostępne są w różnych wersjach – jednokolorowych lub dekoracyjnych wzorach. Co istotne, flizelinowe serwetki także są jednorazowe, ale ich materiał jest bardziej wytrzymały i gruby. Łatwo złożyć go w różne przestrzenne kształty, co więcej – w odróżnieniu od papierowych serwetek, te wykonane z flizeliny nie szeleszczą podczas używania. Ich standardowe wymiary to 40×40 centymetrów.
Trzeci, ostatni rodzaj serwetek spotykanych na co dzień to serwetki płócienne. Wykonuje się je z bawełny lub lnu i są wielokrotnego użytku – można je prać i prasować. To najtrwalsze i najmocniejsze z opisywanych serwet, dostępne najczęściej w wersji białej lub jednokolorowej o wymiarach 30×30 cm, 40×40 cm lub 50×50 centymetrów.
Do najpopularniejszych okazji, podczas których warto pokusić się o składanie serwetek dekoracyjnych na stole, należy przede wszystkim wesele. To podczas tego uroczystego przyjęcia najczęściej spotkać można różnie złożone serwetki, na przykład w opisane wyżej serca. Nieco mniejszą uroczystością o równie istotnym znaczeniu dla najważniejszej postaci jest przyjęcie z okazji Pierwszej Komunii Świętej. To jednak nie koniec okazji do wykorzystania sposobów, jak złożyć serwetki. Można z nich skorzystać także w święta Bożego Narodzenia, bądź wielkanocne, czy też podczas organizowania przyjęć urodzinowych dla dorosłych lub dzieci.
Pewne jest jedno – w każdym przypadku zaproszeni goście będą pod wrażeniem wykonanej przez nas pracy i docenią fakt, że serwetka, zamiast standardowo leżeć złożona na stole, przedstawia dodatkowo swoistą wartość artystyczną.
Koniec roku wielu osobom bezapelacyjnie kojarzy się z podsumowaniem minionych miesięcy i wybieraniem noworocznych postanowień. W ten sam sposób wiosna w niejednej rodzinie wywołuje jedno, silne skojarzenie. Wiosenne porządki to obowiązkowy punkt programu w wielu polskich domach – i nic w tym dziwnego! Podobnie, jak przyroda budzi się do życia, tak i nam zależy na pobudzeniu do życia naszego mieszkania, domu czy ogrodu i odświeżeniu tych miejsc, by cieszyły oko.
Pierwszą czynnością, od której powinno się zacząć przygotowania do sprzątania, jest inwentaryzacja. Najpierw należy sprawdzić posiadane zasoby środków czystości, a także stan artykułów do sprzątania – takich, jak gąbki do czyszczenia, miotły czy też wiadra do sprzątania. Jeśli sytuacja tego wymaga, należy wymienić zużyte akcesoria i środki na nowe. Oferuje je każda hurtownia artykułów do sprzątania. Dzięki przygotowaniu sprzętu zaoszczędzimy czas, jaki tracilibyśmy na ewentualne próby sprzątania urządzeniami, pozostawiającymi wiele do życzenia. Konieczne jest również dokładne zlustrowanie wszystkich pomieszczeń, które zamierzamy wysprzątać. Chodzi nie tylko o świadomość, ile pracy nas czeka. Dzięki temu możliwa jest także trzeźwa ocena, jakie środki do czyszczenia lub akcesoria do sprzątania (oraz w jakich ilościach) będą nam potrzebne, żeby wykonać zaplanowane działania.
Wybierając odpowiednie akcesoria do sprzątania, należy mieć na uwadze przede wszystkim powierzchnię, którą zamierzamy doprowadzić do perfekcji. Zupełnie innych środków i akcesoriów wymaga bowiem parkiet, linoleum, panele czy też płytki ceramiczne. Warto pamiętać także o charakterystyce poszczególnych pomieszczeń – w kuchni czy łazience, w strefie mokrej należy zadbać o odpowiednie wyczyszczenie miejsc narażonych na częsty kontakt z wodą, by uniknąć gromadzenia się tam pleśni czy grzybów.
Trzeba też pamiętać o tym, by zadbać o sprzęt elektroniczny, przetrzeć go wilgotną, a następnie suchą ścierką do sprzątania. Można zainwestować także w sprężony gaz do czyszczenia sprzętu elektronicznego – dzięki temu zadbamy o czystość także trudniej dostępnych miejsc, na przykład w klawiaturze komputera. Przed rozpoczęciem mycia podłogi czy też płytek lub paneli, pokrywających ściany, warto upewnić się, czy stosowane środki przeznaczone są do tego typu nawierzchni. Możliwe bowiem, że uniwersalne środki sprawdzą się i wyczyszczą powierzchnie, ale nie w stu procentach. Dedykowane poszczególnym nawierzchniom rozwiązania tymczasem pozwolą równocześnie utrzymać połysk lub też zaimpregnują powierzchnię, co ma znaczenie zwłaszcza przy często eksploatowanych przestrzeniach, jak np. podłoga w przedpokoju czy salonie.
Choć nic nie stoi na przeszkodzie, by sprzątać w domu tym, co akurat jest pod ręką, zdecydowanie warto postawić na dobre, sprawdzone akcesoria do sprzątania. W większości przypadków nie tylko starczają one na dłużej i nie tylko same nie ulegają tak szybko uszkodzeniu, ale – przede wszystkim – nie niszczą powierzchni.
O wiele bezpieczniejsze do ścierania podłogi mokrą szmatką są sprawdzone, wyprodukowane z myślą o bezpieczeństwie parkietu czy paneli mopy do podłogi. Bez względu na to, czy wybierzemy mopy płaskie, z wkładem z bawełny lub mikrofibry, czy też mopy paskowe z wkładem z wiskozy, za ich pomocą jesteśmy w stanie dokładniej wyczyścić podłogę w naszym domu. Z dobrej jakości sprzętem wiążę się jeszcze jeden aspekt – w wielu przypadkach jest on po prostu o wiele wygodniejszy i łatwiejszy w użyciu. Dzięki temu można zyskać czas, przeznaczony na sprzątanie, a także oszczędzić swoje siły fizyczne, co ma kolosalne znaczenie podczas sprzątania dużej powierzchni domu.
Wspomniane powyżej artykuły do sprzątania, a także inne – takie, jak ściągaczki do szyb, gąbki czy zmywaki – najczęściej kupujemy w marketach. O wiele lepiej wyposażonym i właściwym miejscem do zakupu tego typu sprzętu jest jednak hurtownia artykułów do sprzątania. Znajdziemy tam o wiele większy wybór artykułów, nierzadko będą one także o wiele lepszej jakości. Co więcej – istnieje możliwość porozmawiania z pracownikami hurtowni (lub kontaktu z nimi online bądź telefonicznie, w przypadku hurtowni internetowych), dzięki czemu mamy możliwość dopytać o konkretne produkty i rozwiać ewentualne wątpliwości związane z ich użytkowaniem.
Unia Europejska postanowiła walczyć z rosnącą liczbą odpadów plastikowych. Tak zwana dyrektywa plastikowa (ang. Single Use Plastics) wchodzi w życie od lipca 2021 roku. Dotyczy ona m.in. zakazu obrotu dziesięcioma produktami jednorazowego użytku, których zamienniki są bezpieczniejsze dla środowiska. Branżę opakowań czeka rewolucja w 2021 roku. Pytanie jednak, czy zmiany rzeczywiście przyniosą poprawę ochrony środowiska? Co to oznacza dla klientów? W końcu odgórne regulacje, nie zawsze muszą przynieść zamierzony skutek.
Młode pokolenie coraz głośniej mówi o potrzebie wprowadzenia proekologicznych zmian. Jednak oddolne inicjatywy są zdaniem UE niewystarczające. Celem dyrektywy plastikowej jest zmniejszenie zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi mórz i oceanów.
W 2021 roku, takie plastikowe produkty jednorazowego użytku jak sztućce, talerze, mieszadła, słomki, patyczki kosmetyczne oraz styropianowe pojemniki i styropianowe kubki na napoje będą wykluczone z obrotu. Ale rezolucja plastikowa UE na tym nie poprzestaje.
Branża musi szykować się na inne kosztowne zmiany. Od 2021 roku producenci będą musieli zrezygnować z plastikowych słomek przytwierdzonych do kartonowych pojemników (np. z sokiem, mlekiem itp.). Co więcej od 2025 roku znikną z rynku plastikowe butelki z nakrętkami luzem. Dostępne będą tylko plastikowe butelki z trwale przymocowaną nakrętką.
Dodatkowo, dyrektywa plastikowa zmierza do zwiększenia poziomu recyklingu. Do 2023 roku pojemniki plastikowe będa musiały być w minimum 25% wykonane z materiałów odzyskanych. W 2030, stosunek ten będzie zwiększony do 30%. Cel ten współgra z tzw. pakietem odpadowym.
Podatek od plastiku wejdzie w życie już 1 stycznia 2021 roku. Będzie obejmować plastik, który nie zostanie poddany recyklingowi przy produkcji opakowań z tworzyw sztucznych. Kwota podatku to 80 eurocentów za każdy kilogram takiego nie przetworzonego plastiku.
Wpływu z plastic tax zasilą budżet UE nadszarpnięty przez pandemię koronawirusa. Ma też skłonić producentów do położenia większego nacisku na recykling plastiku. Podatek od plastiku wraz z rezolucją i pakietem odpadowym zmierza do utworzenia systemu rozszerzonej odpowiedzialności branży plastikowych opakowań jednorazowych (ROP).
Dodatkowe wymagania wraz z podatkiem od plastiku oznaczają większe koszty całej branży. Te najpewniej zostaną w większości przerzucone bezpośrednio na konsumentów. Według Polskiego Związku Przetwórców Tworzyw Sztucznych (PZPTS) plastic tax sprawi, że opakowania z tworzyw sztucznych podrożeją od 30% do nawet 100%.
Z drugiej jednak strony badania pokazują, że zanieczyszczenie plastikiem, to rosnące zagrożenie dla zdrowia ludzi. Tworzywa sztuczne stanowią 80-85% wszystkich odpadów morskich. A mikroplastik ląduje w naszych organizmach.Jeżeli dalej co roku do mórz i oceanów trafiać będzie 10-20 ton plastiku rocznie, to za około 30 lat w akwenach wodnych będzie więcej tworzyw sztucznych niż ryb.
Rewolucyjne zmiany dyrektywy plastikowej powodują, że problem ten może zostać wcześniej dostrzeżony i doceniony. Poza tym świadomość konsumentów zmienia się. Poszukują oni coraz częściej ekologicznych zamienników dla plastiku. Mogą to być opakowania jadalne, albo opakowania z recyklingu. Pytanie jednak, czy gotowa jest na to branża?
Pandemia w 2020 roku utrudniła działalność wielu przedsiębiorcom. Branża opakowań coraz silniej odczuwa zmianę zachowań konsumentów. Dyrektywa plastikowa tylko przyspieszyła tempo przystosowania się producentów do ekologicznych rozwiązań. Jednak w związku z koronawirusem, utrzymanie terminów z rozporządzeń UE, wcale nie jest proste.
Raport PwC dla Europejskiej Organizacji Producentów Napojów Bezalkoholowych mówi o tym, że w związku z Dyrektywą Plastikową będzie trzeba zmienić około 1350 linii rozlewowych w całej UE. Koszty tego przedsięwzięcia wyniosą od 2,7 mld euro do 8,7 mld euro.
Do 2025 roku przewiduje się, że branża opakowań będzie musiała zainwestować ok 20-25 mld złotych w rozwój, aby sprostać rosnącym wymaganiom UE. To ogromne – jednak niezbędne – wyzwanie dla producentów. Nie można też pominąć kluczowej dla sprawy, pomocy rządowej. W końcu skuteczność regulacji zależy też od działań państwa.
Cele dyrektywy plastikowej są jasne. Unia Europejska chce skierować przemysł tworzyw sztucznych w stronę gospodarki o obiegu zamkniętym. Dlatego wraz z kolejnymi terminami przewidzianymi przez rezolucję, coraz większa odpowiedzialność będzie spoczywać na producentach.
Branża musi przeformułować nie tylko cały proces produkcyjny, ale i to, jakie materiały będą do niego wykorzystywane i jaki będzie system ich recyklingu. I swoją rolę powinno tu odegrać państwo. Na przykład tworząc zintegrowany system kaucyjny skupu.
Rząd powinien zagwarantować branży opakowań przejrzyste prawo, wsparcie finansowe oraz pomoc w stworzeniu centralnego systemu kaucyjnego. Inaczej, także kwestie recyklingu zostaną w całości zrzucone na barki prywatnych przedsiębiorców.
To, czy dyrektywa plastikowa (oraz inne związane z nią ustawy) odniosą sukces, zależy od szeregu podmiotów: producentów, instytucji państwowych oraz samych klientów. Niestety według ostatni informacji Ministerstwa Klimatu, rząd nie planuje wprowadzać centralnego systemu kaucyjnego.
Przedsiębiorcy są często o krok przed zmianami legislacyjnymi. W dużej mierze jest też tak w przypadku dyrektywy plastikowej. Branża opakowań z tworzyw sztucznych coraz wyraźniej stawia na produkty eko – np. biodegradowalne opakowania na wynos.
Ale system rozszerzonej odpowiedzialności to też impuls do konsolidacji plastikowego biznesu. Jak poradzi sobie z dyrektywą SUP, polski rynek opakowań z tworzyw sztucznych? Wszyscy czekają na to, jaką odpowiedź przyniesie przyszłość.
Robiąc standardowe zakupy w sklepie spożywczym, rzadko zastanawiamy się nad tym, czy kupowane przez nas produkty jemy bezpośrednio z opakowania. Masło, jogurty, serki, mleko – przywykliśmy do nabiału w opakowaniach. Podobnie nie straszne nam przekąski, jak chipsy, paluszki czy słodycze, oraz żywność w puszce.
Kupowane w marketach produkty spożywcze bez większego zastanowienia konsumujemy bezpośrednio z pudełka, w którym się znajdowały i nie mamy z tym żadnego kłopotu. Mimo to jednak dość często zastanawiamy się, czy opakowania do cateringu, w których odebraliśmy zamówiony przez nas posiłek, są dla niego odpowiednie.
Zastanawiając się w kontekście cateringu i dań na wynos, co zjadamy wprost z opakowania, przede wszystkim przychodzi nam do głowy pizza, spożywana prosto z tekturowego pudełka. Wiemy, że ułatwia ono jej transport i nikt nie podważa sensu stosowania tego typu opakowania.
Podobnie akceptowalne przez nas są opakowania do sushi na wynos, wszelkiego rodzaju menuboxy, pudełka do popularnej chińszczyzny, czy też kubeczki na gorącą kawę lub czekoladę, zamawiane na wynos w kawiarniach.
Jeszcze inną kategorię opakowań, z których bezpośrednio spożywamy posiłek, są… opakowania jadalne. Jakie? W tym przypadku mowa choćby o wafelkach do lodów, jednak to nie jedyne popularne opakowanie, które zjadamy. Przykładowo część restauracji oferuje klientom żurek (lub inny rodzaj zupy), serwowany w misce wykonanej z chleba, którą można bezpiecznie skonsumować.
Jest jedna rzecz, o której warto pamiętać, wybierając opakowania do żywności, jakie powinny one spełniać. Zgodnie z obowiązującymi normami prawa, wszystkie pojemniki i jednorazowe opakowania, które są przeznaczone do transportowania żywności, muszą charakteryzować się nie tylko właściwą higienicznością i odporności na degradację mikrobiologiczną, ale także szczelnością oraz odpornością mechaniczną.
Istotne jest również, by zostały wyprodukowane z takiego tworzywa, które uniemożliwia zanieczyszczenie samym sobą przechowywanej w opakowaniu żywności. W praktyce oznacza to, że wszystkie jednorazowe opakowania, dopuszczone do sprzedaży, muszą spełniać powyższe warunki.
Istnieją ponadto dodatkowe standardy, przygotowane dla każdego ze stosowanych do produkcji opakowań materiałów. Dla przykładu, opakowania zawierające plastik muszą przejść bardzo szczegółowe badania. Ich celem jest potwierdzenie, że nie mamy do czynienia z migracją mikroskładników opakowania do żywności.
Co więcej, tworzywo sztuczne nie może wykazywać działań rakotwórczych, szkodliwych dla rozrodczości lub mutagennych. Papierowe opakowania jednorazowe z kolei m.in. nie mogą być produkowane przy użyciu barwników azotowych. A zawarte w nich metale, chlorki i inne substancje muszą mieścić się w ściśle określonych normami prawnymi zakresach.
Aby upewnić się, czy opakowanie przeznaczone jest do kontaktu z żywnością, warto sprawdzić wszystkie symbole na opakowaniach, które posiadamy. Jeśli wśród nich znajdziemy piktogram przedstawiający kieliszek i widelec, oznacza to, że opakowanie spełnia wszystkie wymagania, by można było w nim bezpiecznie przechowywać żywność.
Warto także mieć świadomość znaczenia pozostałych symboli, jakie znajdują się na opakowaniu. Przykładowo charakterystyczne trzy strzałki to symbol wskazujący na to, że opakowanie nadaje się do recyklingu.
Symbol ten nierzadko mylimy z okrągłym symbolem, przedstawiającym dwie strzałki – białą i zieloną. To tzw. zielony punkt, który oznacza, że producent opakowania wykorzystuje w procesie produkcji system odzysku odpadów.
Na niemal każdym opakowaniu spotkać można także piktogram, przedstawiający człowieka, wyrzucającego śmieci do pojemnika – oznacza on, że opakowanie, na którym ten znak widnieje, musi trafić do odpowiedniego kosza na śmieci, ponieważ samo nie ulegnie rozkładowi.
Mając na uwadze wspomniane powyżej restrykcje, dotyczące produkcji opakowań do żywności można śmiało przyjąć, że jedzenie bezpośrednio z opakowania jest dla człowieka bezpieczne. Tym bardziej teraz, gdy świat coraz silniej kieruje się w stronę rozwiązań ekologicznych, które nie tylko pozytywnie wpływają na środowisko, ale także na organizm człowieka i jego zdrowie.
Dostępne obecnie na rynku opakowania ekologiczne z tektury, trzciny cukrowej czy pulpy doskonale wpisują się w taki trend, chroniąc nie tylko żywność, ale także jej docelowego konsumenta przed kontaktem ze szkodliwymi substancjami.
Wprowadzona w 2021 roku przez Unię Europejską Dyrektywa plastikowa znacznie ogranicza możliwości wykorzystania tego tworzywa w branży spożywczej. A ściślej w kontekście jednorazowych sztućców i opakowań. Zgodnie z jej treścią, z rynku muszą zniknąć plastikowe sztućce, mieszadełka do napojów i talerzyki. To samo czeka słomki, patyczki higieniczne czy patyczki do balonów. Ten sam los spotkał kubeczki i pojemniki na żywność, które wykonywane były do tej pory z polistyrenu ekspandowanego. W efekcie – coraz częściej do produkcji opakowań wykorzystywane są tworzywa biodegradowalne.
Poprzez tworzywa biodegradowalne rozumiemy sztuczne tworzywa, które wytwarza się w procesie polimeryzacji. Powstają one z surowców odnawialnych, takich jak przykładowo cukry z kukurydzy, zboże, drewno, trzcina cukrowa lub skrobia z ziemniaków. Mogą także powstawać z surowców petrochemicznych lub kopalnianych.
Biodegradowalne tworzywa charakteryzują się przede wszystkim tym, że mikroorganizmy – takie, jak grzyby czy bakterie – rozkładają je na metan, wodę, dwutlenek węgla, biomasę oraz materiały nieorganiczne. Czyni to opakowania biodegradowalne przyjaznymi dla środowiska.
Pojemniki z tworzywa biodegradowalnego można łatwo rozpoznać po specjalnym symbolu na opakowaniu. Ponieważ samego tworzywa biodegradowalnego nie można na pierwszy rzut oka rozróżnić od innych tworzyw sztucznych, informacja o tym, że dane opakowanie lub wykonany z danego tworzywa produkt ulegają biodegradacji (bądź też przeznaczone są do kompostowania) musi zostać na nich umieszczona.
Opakowania takie muszą być oznaczone jedną z trzech norm: EN 13432 dla tworzyw kompostowalnych w Europie, w USA normą ASTM D6400, a w innych krajach – ISO 17088. Na przykład europejska norma dla pojemników kompostowalnych oznacza, że minimum 90% takiego opakowania ulegnie biodegradacji w czasie 6 miesięcy kompostowania.
Ponieważ świat staje się coraz bardziej eko, pojawia się uzasadnione pytanie, czy opakowania biodegradowalne i opakowania ekologiczne to dokładnie te same produkty. I tak, i nie. Wśród wszystkich dostępnych na rynku opakowań ekologicznych, opakowania biodegradowalne stanowią ich wycinek. Oznacza to, że każde opakowanie biodegradowalne jest opakowaniem ekologicznym, natomiast nie każde eko-opakowanie poddaje się biodegradacji. Dlatego, wybierając opakowania, warto zwrócić uwagę na ten aspekt.
Ponieważ za biotworzywa uznaje się tworzywa biodegradowalne oraz tworzywa z odnawialnych źródeł, wydaje się, że można je kompostować. Niestety – definicja biotworzyw wskazuje, że należą do nich także te tworzywa, których nie można poddać biodegradacji, ale które są wytwarzane z odnawialnych zasobów. By upewnić się, że wybrane przez nas wykonane z biotworzywa produkty to opakowania kompostowalne, należy poszukać na nich odpowiedniego oznakowania.
By możliwe było kompostowanie odpadów, na produkcie z biotworzywa powinien być umieszczony znak OK compost, poświadczający otrzymanie certyfikatu kompostowalności. Wystawiany on jest przez TUV Austria i występuje w dwóch wersjach. Certyfikatem OK compost HOME znajdziemy na opakowaniach, które mogą być wykorzystane na kompost przydomowy.
Wykorzystane do ich produkcji materiały rozkładają się w niższych temperaturach, a tym samym w mniej wymagającym środowisku. Drugi certyfikat to OK compost INDUSTRIAL, zgodnie z którym produkt może zostać skierowany do kompostowania przemysłowego. By uzyskać którykolwiek z certyfikatów, opakowanie takie musi spełnić surowe wymogi wspomnianej europejskiej normy EN 13432.
Uwzględniając działania UE, związane z próbą wyeliminowania, a przynajmniej ograniczenia zużycia plastiku na jej terenie, zamiana tego surowca na tworzywa biodegradowalne wydaje się kwestią czasu. Już dziś można dostrzec coraz więcej produktów, które w swojej biodegradowalnej wersji zaczynają wypierać plastikowe rozwiązania. Wśród nich, wymienić należy biodegradowalne naczynia jednorazowe, coraz częściej sprzedawane i kupowane w hurtowniach opakowań. Wraz z nimi bardziej popularne stają się sztućce ekologiczne, wykonane z drewna lub bambusu, a także kubeczki z biodegradowalnej trzciny cukrowej.
Oprócz tych produktów często natrafić można na pojemniki kompostowalne, które zaczynają sukcesywnie zastępować plastikowe opakowania wykorzystywane w branży spożywczej. Czy zatem jest tylko kwestią czasu, gdy plastik zastąpią tworzywa biodegradowalne?
Na to będzie potrzeba wiele czasu, ponieważ tworzywa sztuczne nie są same w sobie problemem. Kłopotem jest ich niski odzysk w recyklingu. A tworzywa biodegradowalne są idealną alternatywą dla plastiku. Te jednak też zostawiają swój ślad w przyrodzie, dlatego kluczem do poprawy stanu środowiska jest bardziej odpowiedzialna produkcja i konsumpcja.
Choć jeszcze kilkanaście lat temu kuchenka mikrofalowa stanowiła raczej awangardowe wyposażenie kuchni, obecnie znaleźć ją można w prawie każdym domu. Trudno się temu dziwić – pozwala o wiele szybciej podgrzać posiłek, niż tradycyjnymi sposobami. W głowach wielu osób pojawia się jednak pytanie – czy plastikowe pojemniki można wkładać do mikrofali? A jeśli tak – to wszystkie, czy tylko wybrane? Sprawdźmy!
Opakowania, mające kontakt z żywnością, powinny charakteryzować się nie tylko odpornością mechaniczną, higienicznością czy szczelnością, ale zarazem powinny być wykonane w taki sposób, by uniemożliwić zanieczyszczenie jedzenia poprzez kontakt z samym opakowaniem.
Oznacza to, że opakowania do żywności powinny spełniać specyficzne warunki. Przede wszystkim, tworzywo, z którego wykonane są opakowania, nie może wnikać w żywność w ilości, która szkodzi zdrowiu konsumenta. Nie może też powodować zmian w składzie żywności, zmieniać jej wyglądu, smaku czy aromatu. Ponieważ najbardziej interesuje nas, czy plastikowe pojemniki nadają się do mikrofali, przyjrzyjmy się bliżej wymogom dotyczącym tego tworzywa.
Okazuje się, że muszą one przejść szczegółowe badania, dotyczące migracji mikroskładników opakowania do przechowywanej w nim żywności. Co więcej, substancje, które wykorzystywane są do produkowania takich pojemników, muszą być bezpieczne. Co to oznacza? Nie mogą one wykazywać w żaden sposób działania rakotwórczego, mutagennego lub szkodliwego dla układu rozrodczego człowieka.
Choć nie wszyscy mają o tym pojęcie, nie każde naczynie nadaje się do użycia w kuchence mikrofalowej. Te talerze, miski i opakowania, które możemy w niej umieścić, powinny mieć na etykiecie informację, że dany produkt może być stosowany w mikrofali.
O ile w przypadku szkła i ceramiki łatwo zapamiętać, że nie mogą posiadać żadnych szlaczków ani wzorów, powinny być “czyste”, o tyle zasadne jest pytanie, czy plastikowe pojemniki można wkładać do mikrofali.
Materiał ten może się pod wpływem ciepłą roztapiać – co więcej, może w ten sposób wytwarzać równocześnie substancje rakotwórcze. Nie należy zatem wkładać do mikrofalówki dowolnego pojemnika, wykonanego z tego tworzywa, a jedynie pudełka oznaczone specjalnym symbolem.
Najczęściej jest to wytłoczony na pojemniku piktogram, przedstawiający kuchenkę mikrofalową lub trzy, umieszczone nad sobą fale. Tylko takie, w odpowiedni sposób oznaczone opakowania, są w pełni bezpieczne pod kątem używania ich w mikrofalówce.
W pozostałych pojemnikach wolno co najwyżej podgrzewać posiłek do bardzo niskiej temperatury lub rozmrażać w kuchence mikrofalowej potrawę wyjętą z zamrażarki. Trzeba także pamiętać o tym, że plastikowe pojemniki – podobnie jak szklane naczynia – muszą być odkryte.
Oprócz plastikowych pojemników, nie posiadających stosownego oznaczenia, istnieje szereg innych przedmiotów, których nie należy wkładać do kuchenki mikrofalowej. Przede wszystkim są nimi metalowe garnki, pokrywki i sztućce, a także folia aluminiowa. Ich umieszczenie w mikrofali może spowodować iskrzenie, a następnie zapalenie się podgrzewanych produktów. Z tego samego powodu wykluczona z użytkowania w mikrofalówce jest posrebrzana lub pozłacana zastawa stołowa.
Ponadto do mikrofali nie nadają się torby papierowe, ponieważ podczas podgrzewania mogą się z nich ulatniać toksyny i opary. Wyjątek stanowią torebki na popcorn – zostały one jednak przygotowane w zupełnie inny sposób i są przystosowane do użycia w mikrofalówce.
W kuchence mikrofalowej nie sprawdzą się także pojemniki styropianowe. Zaczną się one topić pod wpływem wysokiej temperatury. Warto pamiętać także o otwieraniu pojemników przed włączeniem mikrofalówki. W innym przypadku wewnątrz pojemnika, słoika czy butelki może wytworzyć się ciśnienie, które doprowadzi do rozerwania opakowania oraz zabrudzenia całego wnętrza kuchenki mikrofalowej potrawą, którą podgrzewaliśmy.
Poprawna odpowiedź na pytanie, czy plastikowe pojemniki można wkładać do mikrofali, brzmi: to zależy. Jeżeli mają one odpowiednie oznaczenie, nie ma żadnych obaw przed skorzystaniem z nich w celu podgrzania żywności w kuchence mikrofalowej. Jeżeli jednak pojemnik wykonany jest z plastiku, który nie posiada stosownego piktogramu, możemy w nim ewentualnie rozmrozić potrawę lub delikatnie podgrzać. Nie należy jednak doprowadzać do bardzo dużej temperatury. Grozi ona stopieniem się opakowania, a tym samym wyrzuceniem podgrzewanej żywności, która nie będzie nadawać się do spożycia.
Do mikrofali najlepiej nadają się papierowe pojemniki np. do zupy. Są nie tylko bezpieczne, ale i ekologiczne. Aby upewnić się, że zawsze są one gotowe do podgrzania w mikrofalówce sprawdźmy, czy jest przy nich obecny odpowiedni symbol.
Bez względu na to, czy prowadzimy restaurację, oferującą obiady na wynos, czy planujemy w domowym zaciszu przygotować sobie jedzenie do pracy, przydadzą nam się pojemniki na jedzenie z przegródkami. Lunchboxy, menuboxy, dieta boxy… Jest w czym wybierać. Rzecz w tym, że dostępne na rynku pudełka różnią się od siebie nie tylko wyglądem, ale niekiedy także zastosowaniem. Skąd wiedzieć, jakie pojemniki wybrać? W jakich jeszcze sytuacjach mogą być nam potrzebne? Przekonajmy się!
Podstawowy podział, jaki możemy poprowadzić, spoglądając na pojemniki na jedzenie z przegródkami, to ze względu na materiał. Jeszcze do niedawna podstawowym materiałem był polistyren ekstrudowany, czyli tzw. styropian XPS. Obecnie coraz popularniejsze stają się opakowania ekologiczne i przyjazne dla środowiska. W ich przypadku materiałem, z którego są wykonane, jest trzcina cukrowa, pulpa lub masa papierowa.
Wśród dostępnych na rynku pojemników z pewnością wyróżniają się menuboxy – opakowania te mają już wbudowane wewnętrzne przegródki, pozwalające na oddzielenie przykładowo mięsa, ziemniaków i surówki, by bezpiecznie dostarczyć obiad do domu. Liczba przegródek zależy od opakowania, jednak najczęściej znaleźć można pojemniki jednodzielne, dwudzielne i trójdzielne.
Osobną kwestię stanowią zamknięcia pojemników. Choć większość z nich ma wieczko połączone z pudełkiem, istnieją też takie, do których osobno należ zakupić wieczko z trzciny cukrowej. Na rynku natrafić można także na pojemniki do zgrzewu – włożona w nie żywność powinna być zabezpieczona odpowiednią folią, co z kolei wiążę się z zakupem specjalistycznych maszyn.
Wszystkie opakowania do żywności muszą spełnić odpowiednie warunki. Należą do nich między innymi szczelność, odporność mechaniczna, higieniczność i odporność na degradację mikrobiologiczną (więcej o wymaganiach można przeczytać na stronie: https://unipack.pl/aktualnosci/opakowania-do-zywnosci-jakie-wymagania-musza-spelniac/). Jest to spowodowane tym, że mają one kontakt nie tylko z żywnością, ale także z takimi czynnikami zewnętrznymi, jak zanieczyszczenia, wilgoć czy nadzwyczaj wysokie lub niskie temperatury.
Jedną z zalet, jakie posiadają pojemniki na jedzenie z przegródkami, jest ich wielofunkcyjność. Niektóre opakowania równie dobrze mogą się sprawdzić w cateringu (lub w restauracji z jedzeniem na wynos), jak i na domowym przyjęciu, po którym chcemy pożegnać gości słodką wyprawką.
Osobno wyróżnić należy także dieta box – wykonane z tektury opakowanie do tzw. diety pudełkowej. Stosowane przez firmy, oferujące tę usługę, umożliwiają wygodny – a zarazem bezpieczny dla żywności – transport do klienta.
Zarówno lunchboxy, jak i menuboxy, posiadające odpowiednie przegródki, umożliwiają swobodny transport uprzednio przygotowanego posiłku na linii dom-praca. Dzięki temu rozwiązaniu w grę wchodzą realne oszczędności, związane z ograniczeniem jedzenia na mieście.
Uniwersalność, jaką cechują się pojemniki na jedzenie z przegródkami, sprawia, że mogą one służyć także osobom, które chcą się zdrowo odżywiać. Nic nie stoi na przeszkodzie, by w odpowiednie przegródki włożyć mix sałat, plastry marchewki czy słupki papryki, a tym samym wziąć ze sobą w drogę zdrową przekąskę.
Przede wszystkim jednak warto zwrócić uwagę na jeden fakt – decyzja o przygotowaniu posiłków w domu powoduje większą świadomość tego, co jemy. Nie tylko pod względem samych potraw, ale także sposobu ich przygotowania. Lunchboxy i menuboxy pozwalają poza domem odżywiać się dokładnie tak samo, jak w domu, co dla wielu osób ma ogromne znaczenie.
Nie bez znaczenia jest oczywiście pojemność pojemników (w przypadku posiłków płynnych) oraz ich wymiary. To od tych wartości zależy, czy przygotowane przez nas jedzenie zmieści się do pojemnika oraz poszczególnych przegródek.
Decydując się na pojemniki na jedzenie z przegródkami, warto przede wszystkim wiedzieć, do czego zamierzamy je wykorzystywać. Pozwoli to podjąć kilka właściwych decyzji – począwszy od materiału, z którego mają być wykonane, a skończywszy na liczbie wbudowanych w nie przegródek. Warto zwrócić także uwagę na sposób zamykania danego pojemnika, co pozwoli nam bezpiecznie transportować żywność – do klienta, do domu, do pracy, czy gdziekolwiek jeszcze najdzie nas ochota.
Mówi się, że nie szata zdobi człowieka – i analogicznie, nie opakowanie zdobi produkt. Ale czy na pewno? Życie jednoznacznie pokazuje, że w wielu przypadkach klienci kupują oczami. To właśnie opakowanie powinno ich przyciągnąć, a następnie przekonać do swojej zawartości na tyle, żeby nie chcieli się z nim rozstawać i zabrali ze sobą do domu. Mało kto jednak zauważa, że opakowanie to nie tylko ładne pudełko do przechowywania zawartości. Przyjrzyjmy się zatem bliżej opakowaniom i funkcjom, jakie mogą one pełnić.
Przede wszystkim – co nie ulega żadnej wątpliwości – opakowanie pełni funkcję ochronną. Zabezpiecza ono produkt przed czynnikami zewnętrznymi, a także przed uszkodzeniem. To jednak nie jedyna funkcja, jaką przypisuje się opakowaniom. Zawarty na nich kod kreskowy przypisuje im dodatkowo funkcję zarządzającą – to dzięki niemu systemy sklepowe potrafią między innymi na linii kas odczytać, co to za produkt oraz w jakiej jest cenie. Pozwala on także usprawnić prace na magazynie.
Kolejną funkcją, jaką pełnią opakowania, jest funkcja informacyjna. Zawarte na nich informacje, takie jak symbole na opakowaniach, dostarczają klientom nie tylko wiedzę na temat zawartości. Piktogramy jednoznacznie wskazują też na fakt, czy opakowanie nadaje się do recyklingu, do jakiego kosza powinniśmy je wyrzucić oraz czy może ono służyć do przechowywania żywności. I wreszcie – co nikogo nie powinno dziwić – opakowanie pełni funkcję marketingową.
Nie sposób nie doceniać tej ostatniej funkcji, która uwidacznia wpływ opakowania na wybór konsumenta. Dzięki niej nie tylko opakowanie przekazuje klientowi informację na temat firmy oraz marki, pod jaką sprzedawany jest dany produkt. To także wiele dodatkowych, być może z pozoru nieoczywistych informacji, jakie trafiają do jego zmysłów.
Opakowanie może informować o tym, że jego zawartość skierowana jest do konkretnej grupy – widać to doskonale, gdy wybieramy opakowania dla dzieci. Opakowania mogą ponadto informować nas o podejściu firmy do środowiska – wystarczy zapakować produkt w opakowania biodegradowalne, nadające się do recyklingu oraz z niego pochodzące, a klient nie będzie mieć wątpliwości, że dany producent dba o otoczenie.
Nierzadko na opakowaniu znaleźć można przykładowy sposób wykorzystania – urokliwe zdjęcie może przedstawiać dodatkowo, w otoczeniu opakowania, inne produkty danej marki, tym samym wzmacniając funkcję marketingową.
Wpływ opakowania na wybór konsumenta doskonale można dostrzec, analizując cechy opakowań, wybieranych przez klientów. Część osób zwraca uwagę na to, by było ono funkcjonalne – dzięki temu nadaje się do powtórnego wykorzystania. Czasem w tym samym celu, czasem w zupełnie innym, ale dzięki swojemu wykonaniu, gabarytom lub wyglądowi (a niekiedy wszystkim trzem cechom naraz) klient może znaleźć dla opakowania nowe przeznaczenie.
Ważnym atutem jest nie tylko to, że pudełko można w łatwy sposób poddać recyklingowi, a zamieszczone na nim symbole ułatwiają tę czynność. Dla niektórych idealnie ekologiczne opakowanie dodatkowo powinno być wytworzone z surowca odzyskanego, któremu nadano kolejne życie. Widać to doskonale w przypadku tekturowych eko opakowań.
Niektórzy konsumenci mają na uwadze jeszcze inne aspekty – może być dla nich istotne, by opakowanie było oryginalne. Przez tę oryginalność można rozumieć przykładowo opakowania inteligentne lub aktywne, ale także opakowania jadalne. Te ostatnie dostrzec można przede wszystkim w restauracjach, oferujących zupę w chlebowym „kubełku”, który po zjedzeniu obiadu także może zostać poddany konsumpcji.
Choć nie ulega wątpliwości, że w gastronomii – jak i w każdej innej branży – w przypadku opakowań liczy się przede wszystkim funkcjonalność, jest też drugi, równie istotny aspekt. Opakowanie na żywność to nie tylko pojemnik do przechowywania jedzenia – dzięki wspomnianym wyżej atutom pełni ono bowiem dodatkowe funkcje, których nie można nie doceniać.
Najważniejszą z nich można przyrównać do przenośnego billboardu – opakowanie komunikuje klientom, a także mijającym je osobom, jaką firmą jesteśmy. Wskazuje na nasze podejście do ekologii czy profesjonalizm, a odpowiednio zaprojektowane z pewnością przyciąga wzrok.
Dzięki temu daje się ono zapamiętać, a wraz z nim nasza marka lub produkt, do którego możemy przyciągnąć zarówno powracających klientów, jak i nowych konsumentów, zdobytych dzięki magii opakowania jako wizytówki firmy. Jeśli ktoś mimo wszystko twierdzi, że wpływ opakowania na wybór konsumenta jest nikły – pozwólmy mu trwać w błędzie, kierując klientów w stronę naszych produktów. I opakowań.
Miło nam podzielić się z Państwem informacją, że nasza firma już po raz 14 została laureatem konkursu Gazele Biznesu 2020, wyróżniającego najbardziej dynamicznych polskich przedsiębiorców z sektora MŚP.
Sukces ten nie miałby miejsca, gdyby nie nasi wspaniali klienci i pracownicy.
Dziękujemy!
Plastik jest wszędzie. Niestety ogromna ilość produkowanych tworzyw sztucznych nie jest ponownie wykorzystywana i trafia do środowiska, gdzie będzie ulegać rozkładowi nawet przez setki lat. Jednym z rozwiązań tego problemu są opakowania kompostowalne i biodegradowalne. Mając odpowiednie warunki możemy samodzielnie przeprowadzić kompostowanie odpadów i zadbać o przyrodę. Jak i kiedy można kompostować odpady? O tym w artykule!
Proces kompostowania to inaczej naturalny recykling. Za rozkład odpadów przy kompostowaniu odpowiadają mikroorganizmy, bakterie i grzyby. W wilgotnych warunkach, odpowiedniej temperaturze i przy dostępie do tlenu dochodzi do kontrolowanego rozkładu opadów złożonych z materii organicznej. Kompostowaniu towarzyszy proces wytwarzania ciepła, dwutlenku węgla i związków amonowych.
W wyniku prawidłowo przeprowadzonego kompostowania powinniśmy otrzymać kompost, który jest idealnym nawozem dla kwiatów i roślin ogrodowych. A przy okazji redukujemy ilość śmieci.
Po czym poznać, że kompost jest gotowy? Powinien mieć on kolor ciemnobrązowy lub czarny i zapachem przypominać świeżą ziemię. Jeżeli kompost jest cieplejszy niż otoczenie to oznacza, że nadal trwa proces fermentacji i nie jest jeszcze gotowy.
Większość materiałów ulega biodegradacji, niektóre jednak wymagają na to setek lub nawet tysięcy lat. Produkty kompostowalne oznaczają, że rozłożą się w o wiele krótszym czasie i staną się wzbogacającym dodatkiem dla gleby. Co w takim razie podlega kompostowaniu?
Najlepiej, aby w naszym kompostowniku znalazły się takie rzeczy jak: obierki z warzyw i owoców, opadłe liście, resztki roślin, skoszoną trawę oraz chwasty, odpady kuchenne (ale bez mięsa i tłuszczu), fusy po herbacie, popiół drzewny a nawet skrawki papieru lub tektury.
Unikajmy przy tym resztek chorych roślin, produktów tłustych oraz solonych – spowolni to proces rozkładu i kompostowania. Dla materiałów trudnych w kompostowaniu przydomowym można skorzystać ze specjalnych preparatów lub dorzucić do pojemnika dżdżownic.
Choć wydaje się, że opakowania biodegradowalne i kompostowalne są tożsame, to w dla przydomowego kompostownika najlepiej nadadzą się te ostatnie. Przedtem trzeba je jednak dokładnie podrzeć na drobne kawałki. Pamiętajmy jednak, że najlepsze warunki do naturalnego recyklingu zapewnia tym produktom tylko kompostowanie przemysłowe.
Jeśli mamy zużyte torby papierowe czy pojemniki kompostowalne, zaleca się wrzucić je do brązowego pojemnika lub kosza z którego zostaną poddane do przemysłowego kompostowania. Tam znajdą najlepsze warunki do szybkiego rozkładu.
Zabierając się do stworzenia własnego kompostownika musimy wziąć pod uwagę, miejsce w którym go ustawimy, materiał z którego jest zrobiony oraz jego pojemność. Warto się od razu zastanowić nad tym, jak będziemy dbać o kompostownik i na co wykorzystamy uzyskany nawóz.
Osoby posiadające domek z ogródkiem mają o wiele łatwiej przy zakładaniu kompostownika. Ale choć wydaje się od razu, że kompostownik w bloku to zły pomysł, w rzeczywistości wystarczy przestrzegać kilku zasad, aby nie był to problem dla nas i sąsiadów.
Zły zapach wydobywający się z kompostownika i rój muszek to znak, że odpady są niewłaściwie składowane. Wiemy już, co można wrzucać do kompostownika. Trzeba jeszcze uważać, aby produkty, które tam trafiają rozdrobnić i regularnie mieszać.
Aby uniknąć pleśni i złych zapachów należy utrzymywać w kompostowniku właściwą wilgotność. Gdy jest za mała dołóżmy trochę mokrych odpadów. Żeby zmniejszyć wilgotność odpadów możemy dodać piasek, ziemię albo drobno posiekany papier.
Kompostownik najlepiej umieścić w osłoniętym od wiatru i słońca miejscu. Dobrze, aby było ono nieco wyżej, aby nie zbierała się przy kompostowniku wilgoć. Konstrukcja kompostownika może być bardzo prosta. Samemu można zrobić klasyczny kompostownik drewniany. Wystarczą do tego deski, folia i zszywki.
Innym rozwiązaniem jest kompostowanie w pryzmie. Najlepsze efekty daje jednak kompostownik plastikowy termiczny. W takim pojemniku można otrzymać nawóz nawet po kilku miesiącach.
Mniej więcej co 3-4 tygodnie należy przerzucić kompost, w taki sposób, aby dokładnie go wymieszać i napowietrzyć. Pamiętajmy, aby także dorzucone odpady wymieszać z resztą zawartości pojemnika. To dobry moment, aby skontrolować czy kompost nie psuje się od wilgoci, czy może właśnie jest jej za mało.
W kompostowniku plastikowym, nawóz może być już gotowy nawet po kilku miesiącach. To “czarne złoto” (jak czasem bywa określany kompost) znajdzie zastosowanie w każdym ogrodzie. Przy klasycznych drewnianych kompostownikach, cały proces może trwać nawet dwa lata.
Z kompostowaniem odpadów wiążą się oczywiste zalety. Dzięki temu dbamy o środowisko, zmniejszamy ilość odpadów. Poza tym sam kompost znajduje zastosowanie przy nawożeniu kwiatów w domu i ogrodzie. Kompostowanie odpadów jest bezpieczne i nie wymaga dużo uwagi.
Musimy tylko pamiętać, aby do pojemnika trafiały tylko te odpady, które podlegają kompostowaniu. Odpadają oczywiście plastikowe opakowania jednorazowe, ale też – co jest bardziej zaskakujące – skórki bananów, cytrusów a także zepsute rośliny.
Wiele osób uważa, że plastik jest wrogiem numer 1 dla środowiska. W rzeczywistości problemem nie są same tworzywa sztuczne. Przecież ich sukces wynika z tego, że są często nie do zastąpienia. Prawdziwym problemem jest zbyt niski procent odzyskanego plastiku. Przez dziurawy system recyklingu, uciekają wartościowe tworzywa sztuczne. Jak wypada w tym Polska i inne kraje UE? Co można zrobić, żeby poprawić recykling plastiku? Sprawdźmy!
Recykling jest sposobem na ochronę środowiska przed skutkami działalności człowieka. Polega na organizacji systemu obiegu materiałów, które można ponownie wykorzystać. Celem recyklingu jest ograniczenie zużycia surowców naturalnych, zmniejszenie ilości odpadów, zmaksymalizowanie odzyskiwanych materiałów do ponownego użycia oraz optymalizacja nakładów przeznaczonych na przetworzenie odpadów.
Wyróżnia się cztery typy recyklingu:
Cały łańcuch odzysku odpadów zaczyna się od zbiórki śmieci (dlatego tak ważna jest świadomość ekologiczna obywateli). Następnie wszystko trafia do sortowni. Część odpadów wyląduje na wysypisku. Posortowane tworzywa sztuczne są czyszczone i przygotowywane do recyklingu (np. są wstępnie rozdrabniane).
Wszechstronne zastosowanie tworzyw sztucznych widzimy wszędzie wokół siebie. Plastikowe elementy mają smartfony i inny sprzęt elektroniczny, od którego jesteśmy uzależnieni. Sięgamy po butelki plastikowe, w których jest woda. Leki i żywność trzymamy w odpowiednich pojemnikach.
Tworzywa sztuczne idealnie spełniają swoje zadanie i to tak dobrze, że stosy zużytych produktów zalegają na śmietniskach. Szczególnie dokuczliwy jest przyrost opakowań jednorazowych, których materiał mógłby zostać ponownie wykorzystany. Ten jednak trafia do środowiska – do lasów, na plaże, w oceany – gdzie jako mikroplastik wraca w pokarmach spożywanych przez człowieka.
Z roku na rok rośnie liczba produkowanych tworzyw sztucznych. Gdyby plastik uznać za kraj, zająłby 20 miejsce pod względem wielkości gospodarki. Wyprzedzając takie kraje jak m.in. Austria czy Egipt. Ale summa summarum, tworzywa sztuczne nie są naszym wrogiem. Bez nich mogłoby być niewyobrażalnie ciężej. Rozwiązaniem jest szczelny obieg tego surowca i zmniejszenie produkcji jednorazowych pojemników.
Plastik jest kolejną niezwykłą technologią wynalezioną przez człowieka. Sprawia, że żyje się nam wygodniej. Ale z drugiej strony jest rosnącym problemem dla naszego zdrowia i środowiska. Kluczem do problemu jest recykling. A jak ten wygląda w Polsce?
(źródło: Eurostat)
Tylko ok. 40% opakowań z tworzyw sztucznych jest poddawana recyklingowi w Polsce. To mniej niż średnia w Unii Europejskiej. W naszym kraju rocznie wykorzystuje się 3,5 miliona ton plastiku. Prawie 30% z tego zostaje wykorzystane przy produkcji opakowań (czyli ok. 1,2 miliona ton). Duża część idzie też do sektora budowlanego oraz po prostu jest wykorzystywana przy artykułach gospodarczych codziennego użytku.
Co więcej statystyki z lat 2013-2017 pokazują, że wykorzystanie plastiku do produkcji opakowań w Polsce stale rośnie. W tym okresie zwiększyło się ono aż o 20%.
W 2015 roku produkcja plastiku na świecie wyniosła 322 milionów ton. W europie było to 58 milionów ton. Już rok później, produkcja wyniosła odpowiednio 380 mln ton i 60 mln ton tworzyw sztucznych.
Według danych eurostatu (w 2016 roku) na jednego mieszkańca UE przypadało średnio 170 kg odpadów plastikowych. W Polsce to średnio 35 kg na jednego mieszkańca, za to w Niemczech już 221 kg.
(źródło: Eurostat)
Średnia UE w odzysku tworzyw sztucznych, rośnie z roku na rok. Jest to jednak nadal zbyt mało, aby powstrzymać negatywne skutki zanieczyszczenia przyrody plastikiem.
Poważnie do problemu podeszła Unia Europejska uchwalając szereg rozporządzeń, które mają poprawić poziom odzysku odpadów i zoptymalizować łańcuch produkcji plastikowych pojemników. W 2021 roku wchodzi w życie Dyrektywa Plastikowa oraz podatek od plastiku.
Pierwsze rozwiązanie wykluczy z obiegu takie plastikowe utensylia jak jednorazowe naczynia, tacki, sztućce czy słomki, które można zastąpić bardziej trwałymi przedmiotami. Drugie sprawi, że recykling tworzyw sztucznych stanie się bardziej opłacalny na zasadach rynkowych.
Oczywiście regulacje prawne są najsilniejszym motorem do poprawy sytuacji. Wystarczy zauważyć, że np. wprowadzenie opłat za reklamówki sprawiło, że w supermarketach bez trudu znajdziemy bardziej ekologiczne torby papierowe na zakupy. Warto jednak promować też akcje społeczne takie, które pomagają konsumentom, w sposób bardziej świadomy, wybierać produkty plastikowe.
Wiele nadziei wiąże się też z pojemnikami ekologicznymi, które podlegają samodzielnemu rozkładowi. Są to np. opakowania biodegradowalne i kompostowalne. Gdyby udało się je rozpowszechnić, problem zalegających śmieci z tworzyw sztucznych stałby się łatwiejszy do opanowania.
Patrząc na poziom recyklingu plastiku w Polsce, nadal jest wiele do poprawienia. Na szczęście unijne rozporządzenia zmuszają rynek do proekologicznych zmian. Jest to wyzwaniem dla branży opakowań. Przedsiębiorcy już wcześniej samodzielne rozpoczęli wprowadzać bardziej przyjazne dla środowiska produkty.
Rośnie popularność ekologicznych pojemników. Na rynku łatwiej znaleźć biodegradowalne alternatywy. Co więcej pojawiają się nawet jadalne opakowania. Być może pomysłowość naukowców przyniesie nam oryginalne rozwiązanie dla problemu plastiku.
Pakowanie paczek niewiele różni się od pakowania prezentów. W pierwszym chodzi przede wszystkim o zabezpieczenie zawartości. W drugim o estetyczne wykończenie. Warto zatem zaopatrzyć się w odpowiednie akcesoria do pakowania. Podpowiadamy jak zapakować prezent i na co warto zwrócić uwagę!
Możliwość obdarowania bliskich jest bezcenna. Uśmiech dziecka lub kogoś bliskiego rozpakowującego prezent, wynagradza trud włożony w świąteczne przygotowania. Jak zatem przygotować się do pakowania prezentów? Oto, czego będziemy na pewno potrzebowali:
Jak widać niewiele potrzeba, aby zapakować prezent. Wystarczy, trochę materiału, taśmy i jakieś ładne wstążki. Oczywiście można dołączyć więcej elementów dekoracyjnych. Jednak warto zachować umiar. Prostota i klasyczny styl opakowania prezentowego będzie dobrym tłem dla jego kluczowej zawartości.
Dla osób ceniących sobie prostotę, mamy dobrą wiadomość. Żeby ładnie zapakować nie trzeba wcale fikuśnych ozdób i ponadprzeciętnych zdolności manualnych. Wybieramy odpowiedni papier. Może być to być specjalny papier prezentowy. Możemy też wykorzystać prosty papier do pakowania. Będzie się idealnie nadawał, do tego, aby uzupełnić go własnymi rysunkami.
Taraz trzeba tylko odmierzyć powierzchnię papieru. Zawijając prezent, uważajmy na boki opakowania. Musimy je zawinąć w kopertę i zakleić taśmą lub klejem. Zwykła przeźroczysta taśma biurowa może być zastąpiona taśmą dwustronną. Ukryjemy ją w ten sposób, dzięki czemu nasz prezent będzie wyglądał lepiej.
Na koniec zostaje wykończenie całej dekoracji. Możemy użyć do tego wstążki materiałowe, sznurka albo kokardy. Ważne, aby pakując prezent pozostawać konsekwentnym, co do kolorów ozdób.
Co zrobić, gdy mamy do zapakowania duży, niewymiarowy prezent? Idealne zastosowanie znajdzie tu folia do pakowania. Potrzebna będzie nam też stabilna podstawa. Może to być specjalny koszyk. Możemy też wziąć zwykły karton, z którego wytniemy okrągłą podstawę. Wystarczy teraz ułożyć na niej prezent, i owinąć wokół niego folię. Na koniec zabezpieczyć wszystko kawałkiem ozdobnego sznurka.
Gotówka jest uniwersalnym prezentem, z którego ucieszy się każdy obdarowany. Tylko jak wręczyć taki prezent, aby było to właściwe i odpowiednie? Może wystarczyć klasyczna koperta biurowa. Ale skoro wybraliśmy jeden z najmniej wyrafinowanych sposobów na prezent, warto postarać się go urozmaicić.
Możemy na przykład wrzucić pieniądze do szklanego słoika i wypełnić go słodkościami. Pomysłowym rozwiązaniem może być zakup pudełka do pizzy i wyłożenie jego środka pieniędzmi w taki sposób, aby przypominały majstersztyk włoskiej kuchni. Całość można też estetycznie zapakować. W rozwiązaniach ogranicza nas tylko nasza wyobraźnia.
Opakowanie prezentu trafi w końcu i tak do kosza ze śmieciami. Pamiętajmy zatem, aby zadbać też o środowisko. Wybierzmy takie akcesoria do pakowania, które nie będą obciążeniem dla przyrody.
Szukajmy produktów papierowych. Zamiast folii bąbelkowej, prezent może zabezpieczyć równie dobrze sizal (sianko do pakowania). Jest ekologiczny, a w dodatku bardzo ładnie wygląda. Można wybrać go w odpowiednim kolorze. Kokardę ze sztucznego materiału możemy zastąpić rafią (palmą bambusową).
Sizal i rafia idealnie sprawdzą się przy pakowaniu (nie tylko prezentów). Sięgnijmy po nie, aby zadbać nie tylko o naszych bliskich, ale i o środowisko.
Łatwo jest zapomnieć, że opakowanie jest tylko drugoplanowym bohaterem. Dlatego, oprócz jego estetyki i praktyczności pamiętajmy o tym, że to jego zawartość będzie najważniejsza. Samo opakowanie prawdopodobnie trafi na śmieci. Miejmy zatem też na uwadze, aby po świątecznej gorączce, zadbać o środowisko. Będzie to doskonały prezent zrobiony samemu sobie i wszystkim wokół.
(22) 750 17 41
unipack@unipack.pl
fb.com/unipackopakowania
facebook.com/unipackopakowania